Kapelusznik porządkował właśnie swoje herbaty i wybierał odpowiednią na swoje nie urodziny. Był tak zajęty swoim zadaniem że nie zauważył zająca marcowego biegającego wkoło i szykującego filiżanek i ciast.

Dziewczyna podeszła ostrożnie i spytała nieśmiało.
-Przepraszam, czy tu odbywają się spotkania przy herbacie?

-Hm?- odwrócił się zdziwiony- A któż to pyta? Oczywiście tutaj spotkania się nie odbywają tylko wielkie przyjęcia!

-Jetem Suzan, a czy można się przyłączyć do tego wielkiego przyjęcia? Szczerze mówiąc nie byłam jeszcze na żadnym - przyznała się.

-A to zależy! Czy dziś masz urodziny?- spojrzał na nią poważny

-Nie, ale przecież wielkie przyjęcia nie wyprawia się tylko z okazji urodzin. Mylę się? - spytała niepewnie.

-Oczywiście!- ucieszył się i przesunął Suzan do stolika- Ale zawsze trzeba coś świętować! Dziś świętujmy twoje nie urodziny! Marcowy a ty masz dzisiaj urodziny?
-Oczywiście że nie!- na przeciwko Suzan usiadł Marcowy zając- A ty kapeluszniku?
-Też nie. Więc dziś świętujemy nasze wspólne nie urodziny!- usiadł pomiędzy nimi- Po coś tu przyszła maleńka?

-Słyszałam od bliźniaków że odbywają się tu przyjęcia przy herbatce i chciałam w takim uczestniczyć- uśmiechnęła się lekko.

-Och na prawdę?!- oparł głowę o rękę z zaciekawieniem- Opowiadaj jak tam u nich?
-Skoczę po więcej ciasta!- zając wyskoczył z krzesła

-Cóż... kłócą się i pokazują zupełnie inne drogi.

-Och to w jaki sposób tutaj trafiłaś?- otworzył szerzej powieki zainteresowany- Zgadywałaś?

-E... no... spytałam ich gdzie są te przyjęcia i jakoś po dłuższym czasie zgodzili się co do drogi.

-To nie możliwe! Przecież oni nigdy się nie zgadzają! Muszę ich odwiedzić i im pogratulować!- wstał szybko i ruszył w stronę bliźniaków
-Nie zapomniałeś o czymś?!- doskoczył do niego zając z tortem- Dziś są również ich nie urodziny.
-Ach racja!- zabrał tort od zająca- Idziesz z nami Suzan?

-Pewnie - uśmiechnęła się - ale przy tej zgodności do drogi otrzymali małą pomoc.

-Czyli się nie zgodzili ze sobą...- wyrzucił tort i wrócił do herbaty- Kto im pomógł?

-Y, no... Bardzo ładny kotek.

-Kot?!- spojrzał na nią morderczo
-Ojejejej...- Zając się wycofał- Nie dobrze...
-Kot z Chershire?!- powtórzył pytanie- Czego chce ta chodząca kula futra?!

-On tylko powiedział, że tu na przyjęciach są dobre herbaty i proponował żebym spróbowała - podniosła recę w obronnym geście.

-Ten kot zawsze czegoś chce więc gadaj po co tu naprawdę przyszłaś!- wziął łyk herbaty na uspokojenie

-Powiedział, że jak przyniosę mu herbatę od ciebie to powie mi co mogę zrobić żeby dostać tytuł Alicji - dziewczyna poddała się, wstała od stołu i zaczęła odchodzić.

-Ten kot...- westchnął ociężale- Bierz tą herbatę i niech cię więcej na oczy nie widzę!- rzucił w nią woreczek z herbatą- A pchlarzowi powiedz że jeśli jego stopa dotknie tylko mojego terenu, odstrzelę mu łeb.

-Dobrze, już idę - powiedziała. Naprawdę myślała, że uda jej się to załatwić w miarę bezsprzecznie ale cóż nie można wszystkich zadowolić. Już wiedziała, że ma nikłe szanse na zdobycie tytułu Alicji. Poszła przygnębiona drogą powdotną do kota.

-Ten marny kot....- wymamrotał Kapelusznik i wrócił do porządkowania herbaty